არის ასეთი თეორია, კოგნიტური დისონანსი, რომელიც ძალიან საინტერესო ფენომენია და რომელიც ადამიანებს გვემართება. ეს არის ერთგვარი დაძაბულობის მდგომარეობა. ჩნდება მაშინ, როცა ინდივიდს ერთდროულად ორი კოგნიცია (იდეა, მოსაზრება, დამოკიდებულება, რწმენა-წარმოდგენა) აქვს და ეს კოგნიციები ფსიქოლოგიურად ერთმანეთის საწინააღმდეგოა. ანუ, მარტივად რომ ვთქვა, ორი მოსაზრება მაქვს ერთდროულად და ეს ორი მოსაზრება ერთმანეთს უპირისპირდება. შესაბამისად, ჩნდება ერთგვარი დისკომფორტი, როგორც მე ამას ვეძახი, ერორი. და რადგან ორი წინააღმდეგობრივი აზრის ქონას აბსურდულობამდე მივყავართ, ადამიანები ყველაფერს გავაკეთებთ იმისათვის, რომ ჩვენი აბსურდულობა გავამართლოთ, ანუ ეს დისონანსი შევამციროთ. კოგნიტური დისონანსის თეორიის საფუძვლები უკავშირდება ფსიქოლოგ ლეონ ფესტინგერს. როგორც ის ამბობს, ადამიანებს გვაქვს კოგნიტური თანამიმდევრულობის თანდაყოლილი საჭიროება. თუკი ჩვენს რწმენებს, ფასეულობებს, ქცევებს შორის არის დისჰარმონია, აუცილებლად გვიჩნდება სურვილი შევცვალოთ ჩვენი რწმენა ან ქცევა და ამისათვის მოვიძიოთ ახალი ინფორმაცია. თუკი ვერ ვცვლით ვერცერთს, ვიწყებთ რწმენის ან ქცევის მნიშვნელობის შემცირებას. ხომ საინტერესო ფენომენია? ამისი ყველაზე თვალსაჩინო მაგალითია სიგარეტზე დამოკიდებულება. გვაქვს ორი მოცემულობა: „მე ვარ მწეველი“ და „მოწევა კლავს“. როგორც კი მწეველი ამის გააზრებას იწყებს, პირველი ქმედებაა, „მოდი, სიგარეტს შევეშვები“. თუმცა, როგორც კი დადგება მომენტი, რომ ადამიანი ამას ვერ მოახერხებს, მეორე იდეაზე თავდასხმის ჯერი დგება. შესაბამისად, ადამიანი აუცილებლად იპოვის 90 წლის ბებიას, რომელიც მთელი ცხოვრება ეწეოდა, მაგრამ ცოცხალია და არც ფილტვების კიბო აქვს. ასევე,…