პიკნიკი გზის პირას მონახულების ექვსი ზონა განლაგებულია დედამიწაზე. კაცობრიობის არსებობის მანძილზე, მონახულების ფაქტი ყველაზე მნიშვნელოვანი ამბავია. იმ კაცობრიობისა, რომლის ყველაზე გმირული საქციელი ისაა, რომ გადარჩა და კვლავაც აპირებს გადარჩენას. ამ ამბავს ჰყავს მთავარი პერსონაჟი – სტალკერი. თითქოს ამ უახლეს პროფესიას უნდა შეეცვალა ადამიანის ისტორიის მსვლელობა. უფრო სწორედ, იმ მოვლენას, რამაც ეს უახლესი პროფესია გააჩინა. ასე იყო ჩაფიქრებული, თუმცა ადამიანებს სწორი კითხვები არ აღმოაჩნდათ, რომლებზე მზა პასუხებიც უკვე მიიღეს მონახულების შემდეგ. მხოლოდ თავზეხელაღებული ბიჭები შედიან იმ ზონაში, სადაც მონახულების მერე საოცრებები ხდება, სადაც არამიწიერმა ცივილიზაციამ პიკნიკის მერე ნარჩენები დატოვა. თუმცა, ვინ იცის? შეიძლება ეს არც პიკნიკია გზის პირას და არც კონტაქტზე გამოსვლა. იქნებ ეს შემოჭრაა, ვინ იცის? და ვისაც ამის გარკვევა ევალებათ (მეცნიერებს), „ისინი უბრალოდ ჩასცქერიან ამ უძირო უფსკრულს და იციან, რომ გარდაუვალია მათი იქ ჩასვლა. გული ეწურებათ, მაგრამ ჩასვლა საჭიროა, თუმცა არ იციან როგორ ჩავიდნენ, რა დახვდებათ ფსკერზე და, რაც მთავარია, შეძლებენ თუ არა უკან ამოსვლას“ … და მიუხედავად მონახულებისა, სტალკერებისა, მეცნიერებისა, მოსიარულე მკვდრებისა და ყველა იმ საოცრებისა, რაც ხდება არამხოლოდ ზონაში, არამედ ზონის გარეთაც, კაცობრიობამ გარღვევა ვერ მოახდინა. მიზეზიც არსებობს. როგორც ზემოთ ვახსენე, ციდან კი ჩამოცვივდა პასუხები, მაგრამ „ესაა პასუხები იმ კითხვებზე, რომელთა დასმაც ჯერ ადამიანებს არ შეუძლიათ“. ყველაზე…