სამყაროს ჩემეული აღწერა განსხვავდება სამყაროს სხვა აღწერებისგან. სამყაროს ჩემეულ აღწერაში ჩემი ჭეშმარიტებაა, რომელშიც და რომლითაც მე ვცხოვრობ. ჩემს ჭეშმარიტებას კი მთლიანად ვავლენ ყოფნაში – ჩემს ღრმად პერსონალურ პროექტში მომავლის საკუთარი თავის შესახებ, რასაც ვეფუძნები და საიდან გამომდინარეც ვოპერირებ აქ და ახლა. და თუ აქ და ახლა ქმედებაში არც არაფერს ვქმედებ, ალბათ მომავლის რა პროექტიც გამაჩნია, იქ თავს ვიტყუებ. რთული სიმართლეა ეს, რომელსაც უმეტესად თვალს ავარიდებთ. თუმცა, ამ რთული სიმართლის გაგებით შეიძლება მთლიანად შეიცვალოს ჩვენი გადააზრება საკუთარი თავის და მოხდეს ისე, რომ სულ სხვა რეალობაში მოგვინდეს გამოღვიძება. დიალოგი ეგზისტენციალურ საფეხურზე ამისთვისაა – რადგანაც ჩვენი ქმედება, ქცევები და მოტივაცია განსაზღვრულია ყოფნის ფუნდამენტური გაგებით, ამ საფეხურზე რეფლექსია ბევრს არაფერს ცვლის. ეგზისტენციალურ საფეხურზე რეფლექსია კი არჩევანის მრავალფეროვნებაში ითარგმნება – მე, როგორც ადამიანი, როდესაც არჩევანს ვაკეთებ, სამყაროს რა აღწერიდან ამოვდივარ და ამ აღწერაში რა პერსპექტივები არსებობს: რასაც ვხედავ, რასაც ვერ ვხედავ, მაგრამ შემიძლია დავინახო, რასაც ვხედავ, მაგრამ გავურბივარ, ან თავს ვიტყუებ და ა.შ. ძალიან მრავალფეროვანია ეს პერსპექტივები და სწორედ ამის გააზრება გვაძლევს თავისუფლებას – თავისუფლებას არჩევანში. ეგზისტენციალური დიალოგი არის სივრცე ღრმა გააზრებისთვის – იმისათვის, რომ მეტად ავთენტური გახდეს ადამიანი, მეტად გამოვიდეს სოციალური კონსტრუქციებიდან, გარედან თავს მოხვეული რწმენებისგან და მეტად დაუახლოვდეს თავის შინაგან სინამდვილეს. ეს, გარკვეულწილად,…